Ο ψηφιακός κόσμος έχει μπει στην καθημερινότητά μας και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Παρέχει πλέον διευκολύνσεις σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και της προσωπικής μας ζωής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έχει εισχωρήσει και στον χώρο της εκπαίδευσης με καινοτόμες μεθόδους.
Οι υπολογιστές διευκολύνουν τη μέθοδο της διδασκαλίας, προσφέρουν πρόσβασή σε άπειρα δεδομένα με το πάτημα ενός κουμπιού. Η διδασκαλία αποκτά άλλο νόημα, γίνεται πιο ελκυστική αφού ευνοεί τον ενεργητικό τρόπο μάθησης.
Συνδυάζει επίσης τη γνώση με το παιχνίδι και ευνοεί τη συνεργασία, αφού οι μαθητές μπορούν να έρθουν σε επαφή με άλλους μαθητές ανά τον κόσμο.
Η ομαλή αξιοποίηση των υπολογιστών στην εκπαίδευση, προϋποθέτει την προσέγγιση στην τεχνολογία από τους εκπαιδευτικούς. Ο εκπαιδευτικός θα καλείται όχι μόνο να υποκινεί και να βοηθά τη διερεύνηση, αλλά να ηγείται έχοντας πρωταρχικό ρόλο.
Η τεχνολογία όμως είναι ωφέλιμη ως εκεί που θέτουμε τα όρια για εμπλουτισμό γνώσεων και διευκόλυνση αναγκών. Η χρήση του υπολογιστή δεν θα πρέπει να είναι αλόγιστη διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της καθήλωσης και της εύκολης πρόσβασης στην πληροφορία.
Επίσης θα πρέπει οι ανθρώπινες επαφές των μαθητών να παραμείνουν ως έχουν και να μην γίνει αφορμή ο υπολογιστής να απέχουν από τις δραστηριότητές τους. Ακόμη στους υπολογιστές θα συναντήσουμε σε μεγάλο βαθμό ξένες ορολογίες πράγμα που δύναται να αλλοιώσει τη μητρική γλώσσα.
Συνεπώς θα πρέπει να υπάρχει σύνεση στη χρήση του υπολογιστή. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θα πρέπει να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι οι υπολογιστές λειτουργούν σαν βοηθητικό εργαλείο στην εκπαίδευση και όχι σαν τη «λύση ασκήσεων» για τις εργασίες τους. Με ορθολογική χρήση από όλους θα αποφευχθούν τυχόν κίνδυνοι και θα προαχθεί η γνώση.
“Πηγή εικόνας: Depositphotos”
